.png)
Eigen ervaring met Tessa: de behoefte erbij te horen is het aangeboren menselijke verlangen om deel uit te maken van een groter geheel
Tessa de Vaan - 8 Januari 2020
Op dezelfde manier met iemand blijven omgaan ondanks zijn of haar beperking, zo hoort dat. Niets meer dan normaal. Op het moment dat onze gezondheid verandert en wij niet meer in staat zijn om de dingen te doen die wij altijd deden, verlangen we nog steeds naar dezelfde dingen als voorheen. Om aan deze verlangens te blijven voldoen kan voor de omgeving lastiger zijn dan het lijkt, zo ervaarde ik zelf.
.jpeg)
Mijn schoonvader heeft een CVA doorgemaakt, daardoor is hij bijna niet meer in staat om te praten. Soms een klein woordje, maar is wat hij zegt ook wat hij bedoelt? In mei heeft mijn vriend mij ten huwelijk gevraagd. Toen we mijn schoonvader ditvertelde ontstond er een glimlach van oor tot oor. Hij was trots.
De maanden die daarop volgden hebben we hem niets verteld over hoe en wanneer wij wilden trouwen. Op een zondag in september gingen we naar hem toe, even op de koffie. Ik had er niet zo over nagedacht maar die dag had ik een andere ring omgedaan, ooit gekregen van mijn moeder. Toen we aan de koffie zaten pakte hij mijn hand vast en met tranen in zijn ogen keek hij me vragend aan.
Op dat moment besefte ik me dat ik hem niet meegenomen had in onze plannen, we hadden hem niets verteld en waarschijnlijk was hij bang dat die het gemist had. Want dat is wat hij zo belangrijk vindt, op de hoogte gehouden worden van alles wat wij meemaken, verbondenheid. Vanaf dat moment neem ik hem mee in de kleinste dingen, hij heeft al verschillende trouwjurken gezien en ook over de locatie is die op de hoogte.
Eind december heb ik de Tessa op zijn kamer in het verpleeghuis geïnstalleerd, gewoon zodat hij op de hoogte gehouden kan worden van alles wat wij meemaken en hij hier nog meer deel van kan zijn. Mocht de Tessa hem dat niet bevallen dan is dat helemaal niet erg. Hij weet dan wat beter waar ik het over heb als ik vertel dat ik drie uur naar Groningen heb moeten reizen om uitleg over de Tessa te geven.
Mijn schoonvader geniet nu alweer twee weekjes van ‘’zijn Tessa’’. In deze dagen ben ik samen met mijn schoonfamilie op vakantie geweest, iedere dag hebben we hem via de Tessa op de hoogte gehouden van de dingen die wij mee maakten. De eerste dag na de vakantie gingen we langs bij hem. Bij het vertellen over de dingen die wij meegemaakt hadden knikte hij al ja voordat we onze zinnen af hadden gemaakt, hij wist al wat we gingen vertellen leek. Zijn Tessa had hem al op de hoogte gebracht. Mijn schoonvader maakt nu nog meer deel uit van ons leven, we zijn meer verbonden met elkaar.
Nu ben ik wel nieuwsgierig hoe de zorgverleners de inzet van Tessa bij hem ervaren. Zien zij een verandering in zijn gedrag? Reageert hij anders op hen?
Deze week ga ik dat uitzoeken en ik zal jullie in mijn volgende blog hierover vertellen. Ik ben nieuwsgierig! Jij?
